De situatie rond de Dienaressen van de Heer en van Onze-Lieve-Vrouw van Matará (SSVM) blijft grote bezorgdheid wekken vanwege recente onthullingen over hun praktijken met betrekking tot de toelating van nieuwe roepingen.
Volgens recente getuigenissen blijft de SSVM aanvragers accepteren onder het voorwendsel van “vrijwilligerswerk”, hen aanmoedigen om te gaan studeren, hoewel slechts korte carrières, en hen beloven dat over een paar jaar alles weer normaal zal worden. Deze procedure is bijzonder ernstig, omdat er geen zekerheid is over de onmiddellijke toekomst van het religieuze instituut, dat een diepe institutionele crisis doormaakt.
Deze praktijk lijkt de typische “creoolse levendigheid” van het Instituut van het Vleesgeworden Woord (IVE) te weerspiegelen, een congregatie waaraan de SSVM zijn verbonden, gekenmerkt door altijd manieren te vinden om regels te omzeilen of te manipuleren: nog een manifestatie van het bekende gezegde “maakte de wet, maakte de val”, een houding die in zijn bijna 40-jarig bestaan steeds terugkomt.
De ernst van de situatie heeft het punt bereikt dat de Pauselijke Afgevaardigde, Sr. Clara Echarte heeft, met de uitdrukkelijke steun van de prefect van het Dicasterie voor de Instituten van het Godgewijde Leven en zelfs met de goedkeuring en handtekening van paus Franciscus zelf, onlangs de leden van de voormalige generale regering (voormalig Moeder Medeverlosseres, enz.) die in het Generalaat verblijven, gevraagd om terug te keren naar hun land van herkomst en de Pauselijke Afgevaardigde met rust te laten om haar werk te doen. Op straffe van excommunicatie als ze weigerden te vertrekken. Deze stap weerspiegelt duidelijk dat de kerkelijke autoriteiten serieus overwegen om dieper in te grijpen of zelfs de ontbinding van het instituut.
Dit alles weken na de pathetische vertoning van Medeverlosseres en andere zusters die de rozenkrans baden onder het raam van de paus toen hij ernstig ziek in het Gemelli Ziekenhuis lag, met als doel “de arm te verdraaien” van Franciscus.
Deze context maakt de bovengenoemde praktijken tot een ernstige schending van de fundamentele rechten en vrijheden van de jonge aspiranten. Het is een spiritueel en psychologisch misbruik dat zichtbaar moet worden gemaakt en aan de kaak moet worden gesteld en dat volledige transparantie en verantwoordelijkheid vereist van de kant van de autoriteiten van het instituut en het Vaticaan zelf.
Gezien deze feiten is het essentieel om de jonge vrouwen die overwegen zich bij deze religieuze gemeenschap aan te sluiten, te waarschuwen voor de onzekerheid die momenteel rond hun toekomst hangt. Het is net zo belangrijk dat kerkelijke autoriteiten snel en duidelijk optreden om een einde te maken aan deze misbruikpraktijken.
Transparantie en respect voor persoonlijke en beroepsmatige beslissingen moeten heersen in elk religieus instituut, vooral op kritieke momenten zoals die welke SSVM momenteel doormaakt.
Geef een reactie