Het verlaten van een sekte is niet simpelweg afstand nemen van een groep: het is in veel gevallen jezelf opnieuw opbouwen. Veel slachtoffers van spiritueel, psychologisch of zelfs fysiek misbruik door sektarische groepen kiezen ervoor om niet publiekelijk naar voren te komen. Ze worden vaak anoniem gehouden, en dit moet niet worden geïnterpreteerd als lafheid, maar als onderdeel van een diep en pijnlijk genezingsproces. Hier onderzoeken we de meest voorkomende redenen achter deze beslissing.
1. Schaamte en geïnternaliseerde schuld
Sekten zijn experts in emotionele manipulatie. Een van hun meest effectieve tactieken is om het slachtoffer het gevoel te geven dat wat ze ervaren hun schuld is. Zelfs na hun vertrek schamen veel mensen zich dat ze ‘gevallen zijn’ en geven ze er de voorkeur aan te zwijgen om een oordeel van buitenaf te vermijden.
2. Angst voor vergelding
Sommige groepen opereren met een maffia-achtige dynamiek: ze intimideren, bedreigen, belasteren of chanteren emotioneel degenen die hen aanklagen. De angst om vervolgd, lastiggevallen of zelfs aangeklaagd te worden, leidt ertoe dat veel slachtoffers kiezen voor anonimiteit.
3. Verlies van betekenisvolle relaties
Het verlaten van een sekte betekent meestal het verliezen van het affectieve netwerk dat binnen de groep is opgebouwd. Door zich publiekelijk uit te spreken, kan de deur worden gesloten voor mogelijke verzoening met familieleden of vrienden die nog binnen zijn.
4. Onverwerkt trauma
Veel slachtoffers lijden aan een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Praten over wat we hebben meegemaakt, opent opnieuw wonden. In plaats van zichzelf publiekelijk bloot te geven, kiezen ze ervoor om zichzelf emotioneel te beschermen door te zwijgen.
5. Gebrek aan luisteren en valideren
Wanneer een slachtoffer wordt aangemoedigd om te spreken, vinden ze vaak zinnen als “Hoe heb je je laten misleiden?”, “Je moet hebben overdreven” of “Ik ging en er gebeurde niets met me”. Dit gebrek aan empathie kan opnieuw traumatiseren en ervoor zorgen dat ze liever zwijgen dan zichzelf bloot te stellen aan in diskrediet brengen.
6. Intern wederopbouwproces
Het verlaten van een sekte impliceert dat je opnieuw leert denken, beslissen en vertrouwen. Openbare getuigenis vereist dat je een intern proces hebt doorlopen dat tijd kost. Niet iedereen is bereid om hardop te spreken over wat ze hebben meegemaakt.
7. Gebrek aan institutionele of juridische ondersteuning
Geestelijke misbruiken worden niet altijd door de wet erkend. Veel mensen hebben het gevoel dat melden geen zin heeft omdat er geen wettelijk kader is om hen te beschermen of instellingen om hen te ondersteunen.
8. Resterende emotionele loyaliteit
Zelfs buiten de groep voelen sommige mensen nog steeds genegenheid voor leden van de gemeenschap of voor de idealen die ze deelden. Kwaadspreken over de groep kan worden gezien als verraad, en veel slachtoffers geven er de voorkeur aan degenen van wie ze ooit hielden of bewonderden geen pijn te doen.
Geef een reactie